Lungi dal proprio ramo,
povera foglia frale,
dove vai tu? – Dal faggio
la dov’io nacqui, mi divise il vento.
Esso, tornando, a volo
dal bosco alla campagna,
dalla valle mi porta alla montagna.
Seco perpetuamente
vo pellegrina, e tutto l’altro ignoro.
Vo dove ogni altra cosa,
dove naturalmente
va la foglia di rosa,
e la foglia d’alloro.
*
Ey
zavallı kuru yaprak,
uzaktasın
dalından, nereye
gidiyorsun?
– Ayırdı beni
rüzgar
doğduğum yerden,
yeşerdiğim
kaynağacından.
Kaptırmışım
kendimi esintisine,
ormandan
kırlara, vadiden
dağlara;
dolaşıyorum
sürgünde
onunla sonuna kadar
ve
bilmeden niçin ve neden.
Herşeyin
gittiği yere gidiyorum.
Gittiği
yere, doğal olarak,
gül
yaprağı ve defne yaprağının.
Tratto da “Şarkılar” – Negdet Adabağ - Gündoğan
Tradotto
in turco da Negdet Adabağ - Türkçeye
çeviren Negdet Adabağ